Jedzenie stało się dla nas narzędziem do osiągania wielu różnych celów. Ma być sposobem samokontroli. O filmie "Club zero" rozmawiamy z prof. Barbarą Józefik, psycholożką i psychoterapeutką
Nie boi się już jedzenia, chociaż przez kilka lat miała w głowie swoje "zapalniki". - Wiedziałam, że jak tylko zjem coś z tego, to popłynę i zacznę się objadać - mówi Maja Makowska, triatlonistka z cukrzycą i bulimią
Prawie każda dziewczyna z bulimią marzy, by mieć anoreksję. Często w gabinecie słyszę: "dlaczego mam bulimię, wolałabym być tak chuda jak one". I może się zdarzyć, że osoba chorująca na bulimię przejdzie w kierunku anoreksji - rozmowa z Jagodą Różycką, psychodietetyczką, autorką książki "Zaburzenia odżywiania u dzieci i młodzieży"
Gdy ma 17 lat, wciąż się zdarza, że matka ją kąpie. Myje jej włosy, wciera odżywkę, nakłada na zęby paski wybielające. Jennette McCurdy była już wtedy jedną z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd młodzieżowych
Gdybym mogła cofnąć się w czasie, to przekonałabym samą siebie: "idź, powiedz o tym komuś, poproś o pomoc" - mówi Aleksandra Pakieła, która w powieści "Oto ciało moje" opowiada historię chorującej na bulimię Natalii
Dziecko chodzące jak w zegarku ma spore szanse zostać nieszczęśliwym, chorym dorosłym. Czy to się da odkręcić?
"Za każdym razem, kiedy coś zjadłam, pojawiała się myśl, że muszę to zwymiotować. I tak przez 15 lat"
Kilka dni temu miałam wielką ochotę na kanapkę z masłem orzechowym i dżemem. Zjadłam i poczułam wyrzuty sumienia. Nie udało mi się sprowokować wymiotów. Biegałam więc dopóki telefon nie wyświetlił mi, że spaliłam 1000 kcal.
Najpierw objadała się co 2-3 dni, potem od południa, pod koniec od rana do wieczora. Wchodziła do sklepu kupowała jedzenie, w drodze do kolejnego je zjadała
Bulimia to zupełny brak kontroli nad jedzeniem. Osoby, które na nią cierpią, pochłaniają ogromne ilości jedzenia, by zaraz wszystko zwymiotować.
Leczyłem osoby, u których po redukcji czynnika stresogennego, np. po zmianie pracy, miejsca zamieszkania czy partnera, ustępowały napady astmy - mówi dr hab. n. med. Sławomir Czachowski, specjalista medycyny rodzinnej.
Sprzątałam pokój córki i znalazłam za łóżkiem kilka wyschniętych kanapek. Od pewnego czasu zauważyłam, że moja 12-letnia córka zjada mniejsze porcje na obiad, unika podjadania, a kolację zabierała do pokoju. Czy to może być anoreksja?
- Nieustannie się porównujemy do innych. Oglądamy się w lustrze, w oczach innych ludzi, w surowych zinternalizowanych glosach naszych rodziców albo partnerów, a potem ten sam okropnie oceniający głos kierujemy wobec innych ludzi - przekonuje Agata Ziemnicka*.
Zastraszanie, dręczenie, ekstremalne odchudzanie, bicie kijem, treningi z kontuzjami - kilka brytyjskich gimnastyczek odkryło przed kibicami źródło swojego sukcesu. I swojej depresji.
20 tys. osób rocznie trafia do szpitali z poważnymi zaburzeniami odżywiania - to blisko 40 proc. więcej niż jeszcze dwa lata temu. Jedną czwartą stanowią dzieci, najmłodsze nie mają nawet dziewięciu lat. Eksperci alarmują, że winne są reklamy i media społecznościowe.
Ida i Natalia nie lubią wiosny. Gdy niektórzy z radością witają pierwsze oznaki ciepła, one z niepokojem zaglądają do szaf. Bluzki z krótkimi rękawami, krótkie sukienki czy szorty oznaczają konieczność eksponowania ciała, a tego dziewczyny nie znoszą.
Dojrzałam do samoakceptacji, chociaż ciągle w rysunkach przepracowuję lęki dotyczące fizyczności, cielesności, intymności - rozmowa z Magdaleną Sawicką, rysowniczką i tatuatorką
Tresowałam swoje ciało tak, jak nie zrobiłabym tego żadnej żywej istocie. Przy tym pracowałam i wychowywałam dziecko. Nie wiem, jak to było możliwe
Pęd do sukcesu, bardziej niż wizja idealnego wyglądu, może przyczyniać się do rozwoju zaburzeń odżywiania - donosi ?New Scientist?.
Copyright © Wyborcza sp. z o.o.
