Chcesz więcej wiedzieć o psychologii? Zapisz się na nasz cotygodniowy newsletter pod tym linkiem!
Wchodząc w relacje z drugim człowiekiem, wyrzekamy się egocentryzmu, wygody i prostego życia. Prawdziwa miłość wymaga od nas ciągłego naginania się, uważności i co najtrudniejsze: świadomości, że nawet po 10, 20 czy 40 latach życia razem nie wiemy wszystkiego o tej drugiej osobie.
Czy łatwo jest nam o niej mówić? Wydaje mi się, że nie. Nie tylko dlatego, że generalnie trudno nam rozmawiać o emocjach, ale przede wszystkim ze względu na to, że miłość jest metaforyczna i bardzo trudna do zdefiniowania. Jedynym pewnikiem jest to, że tyle jest rodzajów miłości, ilu ludzi, którzy wchodzą w związek.
Jak kochać wystarczająco dobrze? Chyba po prostu będąc "z", "przy", "obok". Jest to trudne, bo życie nieraz nakłada na nasz grzbiet pancerz ochronny, który często przeszkadza nam w wyjściu poza swoje granice czy coś, co zgrabnie nazwaliśmy "strefą komfortu". Prawdziwa miłość jest wymagająca: każe nam podążać, wybaczać, ale też chronić siebie samych - miłość nie jest umartwianiem się ani poświęcaniem się. I nie ma nic wspólnego z romantyczną wizją wprost z kinowych produkcji - jest ciągłą pracą, zaangażowaniem, radzeniem sobie z wyzwaniami, problemami, zdradami.
Chcesz mieć pewność, że dobrze się zakochałaś? Wybierz się ze swoim wybrankiem w długą podróż, najlepiej z dala od cywilizacji, wygód, w nieco ekstremalne warunki. Wtedy najszybciej zgubicie różowe okulary i poznacie się od innej strony. Bo gdy pojawia się stres, problem, trudność na drodze - wtedy najczęściej zrzucamy maskę i pokazujemy prawdziwe "ja".
Tekst pochodzi z newslettera „Psychologia na Wysokich Obcasach”, który wysyłamy co poniedziałek.