Wysokie Obcasy Extra, maj 2012

Wszystko miała podane na tacy, sprawiedliwości stało się zadość - mówiono. Od czterech dekad ludzie powtarzają te same obelgi i te same plotki. Ariadna Gierkowa nigdy ich nie komentowała. Po trzech latach namawiania zgodziła się w końcu opowiedzieć nam o swoim życiu. Życiu czerwonej księżniczki PRL-u.

Pisze pan podobno w tajemnicy erotyki?

Tak. Do szuflady. Albo dla konkretnej adresatki. To rodzaj ćwiczenia. Twórczości zupełnie bezinteresownej. Poza strumieniem biegnących dni, miesięcy, lat.

Czy intelekt mężczyzn działa na kobiety?

Na pewien typ kobiet na pewno tak. Tych, które były i są ważne w moim życiu, nie mogłem oczarować ani urodą, ani krzepą, ponieważ takich walorów nie posiadam. Tak, czasami musiałem nadrabiać intelektem. Nie zawsze była to katastrofa.

Estés ma 67 lat i jest poważnym psychoanalitykiem. W ''Biegnącej z wilkami'' tropi archetyp dzikiej kobiety w bajkach i legendach z całego świata. Ma ponad 28 tys. wielbicieli na Facebooku. Raczej należałoby chyba powiedzieć: wyznawców. Pisarka posty wrzuca często i pisze długo. Każdy zaczyna tak samo: ''Drogie Dzielne Dusze!''

Brak miłości nigdy nie będzie tak groźny jak ulokowanie jej w nieodpowiedniej osobie w nieodpowiednim czasie. Rozdarta, kompulsywna, zaborcza potrafi być podtruwająca, zasysająca. Niebezpieczna. Bezsenność, poczucie beznadziei i nadmierna płaczliwość. Chory - tak właśnie! - miewa objawy manii. Bywa nadmiernie pobudzony lub osowiały, zajada się lub nie je nic.

Gdy latem 1965 r. Stonesi wydali singla z ''(I Can?t Get No) Satisfaction'', piosenka natychmiast trafiła na cenzurowane obrońców moralności po obu stronach Atlantyku. Za dwuznaczny tekst zwrotek, refren, który w ustach Micka Jaggera zmieniał się w hymn sfrustrowanego, buchającego testosteronem samca i muzykę - nerwową, opartą na agresywnym riffie gitary i niedającym wytchnienia rytmie. Utwór atakował wszystko, co reprezentowała sobą generacja rodziców nastolatków z lat 60. System wartości, poczucie estetyki, dobrego smaku i przyzwoitości.

Najpierw byłem okropnie brzydki. Ohydna klucha z wielką głową. A potem nagle zrobiłem się śliczny. Do tego nie dość, że najmłodszy, to jeszcze jedyny chłopiec w rodzinie. Mamlali mnie więc, przewracali i fotografowali. Z fiutkiem, w sukienkach, z doklejonymi rzęsami, w kucykach.

Najprościej jest na Facebooku. Klikasz na magiczny przycisk ''Defriend'' i niechciana koleżanka znika, a ty nie musisz więcej czytać jej irytujących postów. Wolność!

Juan wie o Japończykach dużo. Po pierwsze, japońskie dziewczyny wcale nie są ładne. - Naprawdę ci się podobają? - patrzy na mnie z niedowierzaniem. Po drugie, sensem życia Japończyków, a zwłaszcza Japonek, jest kupowanie. - Jest dla nich jak jedzenie. Kiedy nie kupują, umierają. Po trzecie, Japończycy wcale nie są otwarci. - To tylko pozory. Oni są otwarci na pokaz, ale w gruncie rzeczy nie cierpią cudzoziemców - przekonuje Juan.