"Kolorowy detoks głowy" [FRAGMENTY KSIĄŻKI I KOLOROWANKI DO ĆWICZEŃ]

red.

17.03.2016

"Kolorowy detoks głowy" (materiały prasowe)

Tę książkę stworzono z myślą o relaksie. Jej redaktorzy oddają czytelnikom nie tylko kilkadziesiąt obrazków, które trzeba wypełnić kolorami oraz kropek, które należy połączyć w jedną całość. Dają także ciekawy psychologiczny background, który wyjaśnia jakie korzyści płyną z wykonywania tych pozornie dziecinnych czynności.

1 z 9

materiały prasowe

"Kolorowy detoks głowy" - OKŁADKA

Wiele się mówi ostatnio o uważności czyli o niczym niezakłóconej obecności w chwili, która właśnie trwa. Jednak dla ludzi żyjących w pośpiechu, umiejętność wyciszenia się i zatrzymania, choćby na chwilę, wymaga sporej pracy i wielu ćwiczeń. Trenerzy mindfulness podsuwają w tym celu kolorowanki. Do niedawna pomysł, by dorośli wypełniali kolorami kształty, wydawał się absurdalny. Kolorowanki należały wyłącznie do świata dzieci. Dziś odchodzi się już od takiego myślenia i coraz powszechniej uważa się kolorowanie za formę łagodnej autoterapii, która pozwala powrócić do równowagi emocjonalnej. A każdy człowiek, mały czy duży, lepiej funkcjonuje w stanie równowagi.

Przedstawiamy fragmenty "Kolorowego detoksu głowy", w tym kolorowanki, które szczególnie zwróciły naszą uwagę. Zachęcamy, by je wydrukować i pobawić się w kolorowanie.

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Agora. "Kolorowy detoks głowy" do kupienia na Kulturalnysklep.pl

2 z 9

materiały prasowe

Bazgranie kredkami po kartkach to jak wyjazd na Woodstock

Niektórzy psycholodzy twierdzą, że moda na kolorowanie to jeden z objawów szerszego zjawiska zwanego syndromem Piotrusia Pana. Im trudniej się żyje we współczesnym świecie, tym więcej dorosłych chce schronić się w bezpiecznym czasie dzieciństwa. Wiadomo, już samo przywołanie wyobrażenia bycia szczęśliwym czy wolnym od niepokoju niesie ze sobą efekt leczniczy.

"Powrót do przeszłości" przybiera różne formy. W Stanach Zjednoczonych dla dorosłych organizuje się regularne weekendowe kolonie, w których trakcie obozowicze śpią w namiotach, śpiewają przy ognisku i bawią się w podchody. Sporą popularnością cieszy się także działające w Nowym Jorku przedszkole dla 30- i 40-latków, w którym zmęczeni życiem Amerykanie wycinają, kolorują, robią figurki z masy solnej, pozują do zdjęć grupowych, a nawet mogą sobie uciąć drzemkę. Za sesję z dziecięcymi zabawami muszą zapłacić nawet do tysiąca dolarów miesięcznie.

Dorośli nałogowo czytają też dziecięce książki. Nie, nie robią tego ze swoimi dziećmi przed snem, ale sami dla siebie. Jak donosi "The Guardian", w Wielkiej Brytanii już ponad połowa

książek adresowanych do dzieci i młodzieży kupowana jest przez mocno dojrzałych czytelników, którzy po prostu lubią taką literaturę.

Syndrom Piotrusia Pana nie jest nowym zjawiskiem. Nie przez przypadek w latach 80. XX wieku, w czasie ogólnoświatowego kryzysu paliwowego, Amerykanie oszaleli na punkcie hula-hoop. ? Czuliśmy, że kiedy na świecie źle się dzieje, a ludzie są nieszczęśliwi, coś tak prostego jak hula-hoop pozwoli im choć na kilka minut po prostu zapomnieć o problemach ? mówił w wywiadach jeden z szefów firmy Wham-O, która wymyśliła hula-hoop.

BAWMY SIĘ RAZEM!

A może chodzi nie o dzieciństwo, ale o zabawę? Zwykłą, nieskrępowaną radość robienia czegoś fajnego? Amerykański psychiatra Stuart Brown twierdzi, że zabawa jest nam niezbędna, bez niej byśmy nie przetrwali, bo rozwija nasz mózg.

A człowiek jest gatunkiem, który bawi się przez całe życie. - Neotenia oznacza zatrzymanie cech dziecięcych w dorosłości - tłumaczy badacz. - Według antropologów jesteśmy najbardziej neotenicznym, najbardziej przesiąkniętym młodością i plastycznym gatunkiem, a dzięki temu - najwięcej się bawiącym. To pomaga nam się dostosowywać.

Brown założył organizację pozarządową Narodowy Instytut Zabawy i wydał książkę "Zabawa: jak kształtuje nasz mózg, otwiera wyobraźnię, ożywia duszę". Udowadnia w niej, że ten, kto potrafi się dobrze bawić, nie musi się martwić o sukces zawodowy, naukowy czy rodzinny, nie narzeka na stres i świetnie sobie radzi w pracy. Jego zdaniem zabawa jest ważna, abyśmy pozostali kreatywni i byli szczęśliwi. Poprawia humor i produktywność.

Brown chętnie powtarza, że przeciwieństwem zabawy wcale nie jest praca - przeciwieństwem zabawy jest depresja. Bez godziwej rozrywki i luzu czeka nas wypalenie zawodowe. Aby nasze życie było lepsze, radzi przestać je dzielić na pracę i zabawę. To powinno być jedno. "Czy wyobrażacie sobie życie bez humoru, flirtu, filmów, książek, gier?" - pyta swoich pacjentów. Codzienność bez zabawy okazuje się koszmarem - bolesnym i destrukcyjnym w dalszej perspektywie.

Tymczasem zwykłej, nieskrępowanej zabawy jest w naszym życiu coraz mniej. Nawet zabawki w dzisiejszym świecie muszą rozwijać, być edukacyjne, kreatywne. Czas wolny? Idealnie zaplanowany. Sport? Zmierzony w Endomondo. Na tym tle bazgranie kredkami po kartkach jawi się niczym wyjazd na Woodstock - to oaza wolności.// Iwona Dominik

3 z 9

materiały prasowe

Kolorowanie to nie kolejne zadanie do wykonania, ale sposób na relaks

Jak kolorować, by się odstresować

1. Systematycznie strugaj kredki. Tępymi rysuje się ciężko i mało przyjemnie. Trudno także uzyskać ładny efekt, gdyż nieostra kredka nie dociera we wszystkie zakamarki.

2. Wyłącz tablet, komputer i telewizor. Jeśli będziesz jednocześnie kolorować i słuchać wiadomości, nie uda ci się odprężyć.

3. Baw się kolorami. Drzewo nie musi być zielone, a słoń szary. Popuść wodze fantazji i dobieraj barwy tak, jak chcesz.

4. Nie przejmuj się konturami. Granice możesz wyznaczać samodzielnie, np. poprzez nałożenie dodatkowych kolorów. Możesz też dorysowywać kolejne elementy do kolorowanki.

5. Kiedy poczujesz zmęczenie, odłóż kredki. Dokończysz kiedy indziej. Pamiętaj, że kolorowanie to nie kolejne zadanie do wykonania, ale sposób na relaks, podobnie jak taniec, muzyka czy dobra książka.

4 z 9

materiały prasowe

Terapia sztuką czyli jak kolorowanie może poprawić samoocenę

Arteterapia, czyli terapia sztuką, rozwija się intensywnie w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykłada się ją na uniwersytetach, a arteterapeuci mają status osobnego zawodu. Istotą arteterapii jest proces tworzenia, najczęściej w postaci malowania i rysowania. To właśnie taka niewerbalna forma autoekspresji ma pomagać w przełamywaniu wewnętrznych blokad, stereotypowych zachowań i w pobudzeniu swobodnych skojarzeń. Może to być zarówno część poważnej psychoterapii, której celem jest uwolnienie tłumionych emocji oraz zmiana sposobu zachowania, myślenia i odczuwania, jak i element łagodnej autoterapii, w której za pomocą malowania próbujemy wrócić do równowagi emocjonalnej. Jednocześnie jest to forma spędzania czasu polepszająca pamięć wzrokową i wyobraźnię wizualną, a także tzw. inteligencję estetyczną, czyli umiejętność dostrzegania światła, barw, kształtów, przestrzeni i kompozycji.

Motywująco działa także kolorowanie, które może być sposobem na wyjście z kryzysu twórczego i poprawę samooceny.

Naukowcy próbują zdobyć dane dotyczące skuteczności terapii sztuką, m.in. badając jej wpływ na struktury neurologiczne. Na razie jednoznacznych wniosków nie sformułowano, jednak wyniki pokazują, że arteterapia sprzyja sprzężeniu pracy obu półkul mózgowych - struktur odpowiedzialnych za racjonalne myślenie, język i rozwiązywanie problemów - z tymi, które sterują uczuciami, myśleniem symbolicznym i tworzeniem wyobrażeń. Inaczej mówiąc, kolorowanie pomaga w odzyskaniu równowagi między rozumem a emocjami.

Promujący arteterapię w Polsce prof. Robert Bartel z Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu zauważa, że malowanie może być również elementem medytacji uważności. Skupienie uwagi na danej chwili i własnych świadomych doznaniach, uspokojenie i wyciszenie to właśnie podstawowa zasada tej wywodzącej się z buddyzmu sztuki samodoskonalenia. Czynności takie jak kolorowanie można bowiem połączyć z kontrolowaniem oddechu, co z kolei pozwala eliminować bezsenność, ból, napięcia mięśniowe i chroniczne lęki. Malowanie może być też formą wizualizacji wewnętrznych przeżyć związanych z samą medytacją.

Stąd już blisko do skojarzenia kolorowanek ze starą buddyjską sztuką tworzenia mandali (spopularyzowaną w Europie za sprawą szwajcarskiego psychoanalityka i psychiatry Carla Gustava Junga). Oryginalna buddyjska mandala to precyzyjnie sypany z kolorowego piasku artystyczny motyw pełen symboli odnoszących się do człowieka, Ziemi i Wszechświata. Jej tworzenie oznaczające ?porządkowanie chaosu? (a następnie niszczenie) jest uznawane w tradycji Wschodu za formę religijnej medytacji. // Andrzej Fedorowicz

5 z 9

materiały prasowe

Jak wspierać kreatywność?

W latach 50. XX wieku, na fali amerykańskiego boomu gospodarczego, zaczęły powstawać pierwsze wielkie agencje reklamowe. Okazało się wówczas, że nad procesem twórczym można zapanować. A nawet go zaplanować i wymusić. Kreatywność przestała być darem Bożym, a stała się procesem, który można rozwijać. Jak? Ćwicząc abstrahowanie, dokonywanie skojarzeń, rozumowanie indukcyjne i dedukcyjne, transformowanie obiektów, konstruktywne krytykowanie. Wtedy też narodziły się popularne systemy stymulacji twórczej, takie jak burza mózgów (brainstorming), wprowadzona przez Aleksa Osborna (1959), a później rozwijana m.in. przez Sidneya Parnesa. Istotą tej techniki jest kilka prostych zasad. Najważniejsza to odraczanie oceny - nie krytykujemy ani też nie chwalimy rodzących się pomysłów. Embargo może trwać kilka godzin, a nawet dni, i pozwala zachować oraz rozwinąć pomysły oryginalne, ale zbyt słabe, aby wytrzymać natychmiastową, surową krytykę. Druga zasada Osborna brzmi, że "ilość rodzi jakość". Oznacza to, że rozwiązując problem, powinniśmy być przede wszystkim produktywni, ponieważ swobodne wytwarzanie dużej liczby pomysłów przynosi w końcu rozwiązania naprawdę wartościowe. Trzecia z zasad nakazuje wykorzystywać każdą okazję do wymyślenia nowej koncepcji lub ulepszenia czegoś, co pojawiło się wcześniej. Szczególnie jeśli pracujemy grupowo, powinniśmy podchwytywać pomysły współuczestników sesji i twórczo je rozwijać.

A gdyby tak, zamiast rozwiązywać problemy, skoczyć myślą w bok? Spojrzeć na rzeczy z zupełnie innej perspektywy? Odrzucenie myślenia liniowego, wertykalnego zaproponował światu prof. Edward de Bono, który zainspirowany kreatywnością dziecięcych zabaw postanowił się na nich wzorować i stworzył system myślenia lateralnego.

Jego technika sześciu kapeluszy stała się popularna do tego stopnia, że obecnie korzystają z niej szkoły, uniwersytety i koncerny. W skrócie polega ona na podzieleniu osób dyskutujących nad problemem na sześć grup i przypisanie do każdej kapelusza w konkretnym kolorze. Czerwony wymaga szczerego i subiektywnego przedstawienia swojego zdania na temat problemu. Osoba w białym kapeluszu sięga w dyskusji po dane, których nie da się podważyć ? statystyka, chłodne informacje, obiektywna wiedza. Czarny kapelusz z kolei prezentuje czarnowidztwo. Ten, kto go zakłada, zamienia się w pesymistę i wyszukuje argumenty przeciwko powodzeniu omawianego przedsięwzięcia. Żółty kolor za to symbolizuje wiarę w sukces i osoba nosząca go koncentruje się wyłącznie na pozytywach. Zielone nakrycie głowy to szukanie nowych rozwiązań, niebieskie podsumowuje dyskusję. Kiedy już każdy uczestnik zabawy wcieli się we wszystkie role, najczęściej okazuje się, że problem zostaje rozwiązany. Zmiana kapeluszy zmusza bowiem do spojrzenia na sytuację z różnych stron.// Mariusz Nowik, Iwona Rakoczy

6 z 9

materiały prasowe

Jak wchodzić w stan twórczego myślenia

Jak wchodzić w stan twórczego myślenia radzi Marek Szurawski, trener technik pamięciowych

Słuchaj muzyki.

Wolny barok polepszy synergię obupółkulową, chorały gregoriańskie obniżą stres, grupa Creedence Clearwater Revival doda energii, "Mamma Mia!" ułatwi rozwiązywanie problemów.

Oderwij się od rutynowych zajęć.

Przejdź się po parku. Idź do lasu. Posiedź dłuższą chwilę w kościele, bibliotece lub w mało uczęszczanej kawiarence. Idź do dużego marketu na przechadzkę i niczego nie kupuj.

Wyjdź na ulicę i patrz na wszystko, co przyciągnie twoją uwagę.

Sklepy, ludzi, rzeczy. Sfotografuj to, a oglądając zdjęcia, pokołysz się na fali wspomnień, wyobraźni i wolnych skojarzeń.

Wróć na chwilę do dziecięcych zabaw.

Rysuj esy-floresy na kartce papieru, po czym przekształć je w jakieś figury, rzeczy lub postaci. Pograj w prostą grę karcianą. Kup jo-jo. Ulep cokolwiek z plasteliny. Poustawiaj drewniane klocki.

Stwórz miejsce sprzyjające twórczemu myśleniu.

Ma być twoje i tylko twoje. Proste sprzęty: biurko, w miarę wygodne krzesło, kilka półek i szuflad, lampka.

Miej w pobliżu przedmioty, widoki i obrazy, które pobudzają wyobraźnię:

plakaty, rzeźby/figurki, rośliny, inspirujące napisy/hasła, symbol/rysunek tego, do czego dążysz.

Pamiętaj: odpowiedź często kryje się w pytaniu.

Pytaj: Dlaczego? Dlaczego nie? Kto? Co? Kiedy? Gdzie? Jak?

7 z 9

materiały prasowe

Nie oddychaj byle jak

Pytanie ?Czy umiesz oddychać? - może się wydawać absurdalne, podobnie jak "Czy umiesz jeść?" albo "Czy umiesz chodzić?". A jednak odpowiedź na nie (podobnie jak na trzy pozostałe) nie jest wcale taka oczywista. Oddech to jedyny element funkcjonowania ludzkiego organizmu, którym zawiadują zarówno niezależny od naszej woli autonomiczny układ nerwowy, jak i powiązana z wolą świadomość. Już 2,5 tys. lat temu prekursorzy jogi zauważyli, że można wykorzystywać tę wyjątkową współzależność na wiele sposobów. Przez uważną, świadomą kontrolę oddechu jesteśmy w stanie eliminować lub redukować to, co pojawia się bez naszej woli: bezsenność, ból, napięcia mięśniowe, lęki, stres, zahamowania czy brak energii.

Intuicje starożytnych mędrców potwierdzają prowadzone od kilku dekad badania z wykorzystaniem m.in. rezonansu magnetycznego i EEG.

Jak pisze znany neurobiolog prof. Jerzy Vetulani, opierając się na badaniach Sary Lazar z University of Michigan, medytacja uważności jest w stanie modyfikować układ nerwowy ludzi w każdym, nawet mocno zaawansowanym wieku. Dzięki zwiększeniu się gęstości tzw. istoty szarej, większej liczbie neuronów oraz ich wypustek poprawiają się koncentracja i pamięć, zmniejszają chroniczny ból i depresja. Jednak zawsze pierwszym krokiem na tej drodze jest nauczenie się poprawnego oddychania.

Co robimy źle? Zaawansowany jogin powiedziałby, że ludzie oddychają dziś "byle jak". Wpływ na to ma nie tylko niedobór ruchu czy stres, lecz także brak świadomości, że istnieje specyficzne sprzężenie zwrotne między ciałem i umysłem. Jeśli w wyniku przeżywanego lęku lub stresu zaczynamy oddychać szybko i płytko, jest to automatyczną reakcją naszego organizmu na sytuację zagrożenia. Jednak jeżeli taki sposób oddychania stanie się nawykiem, to zacznie on automatycznie wywoływać w nas poczucie lęku, nawet jeśli nie ma ku temu obiektywnych przesłanek. W efekcie złe nawyki utrwalają się coraz mocniej, powodując coraz silniejsze dolegliwości fizyczne i psychiczne. Sposobem na wyrwanie się z tego błędnego koła autodestrukcji jest właśnie kontrola oddechu. Od czego więc zacząć? Świadome oddychanie to takie, w którym przez co najmniej 3 min koncentrujemy się na oddechu i obserwowaniu wywołanych przez niego ruchów brzucha i klatki piersiowej. To minimum, wcale nie łatwe do osiągnięcia. Z jednej strony trzeba pamiętać o zasadach świadomego oddychania. Z drugiej - nie może być to zbyt intensywny wysiłek, ale rodzaj przyjemności. Jednak dopiero po pokonaniu tego etapu można liczyć na widoczne efekty: poprawę samopoczucia i zdrowia, przypływ energii. I co najważniejsze ? na zdrowy, długi sen. // Andrzej Fedorowicz

8 z 9

materiały prasowe

Co mówią o nas nasze rysunki?

Ponad 65 proc. ludzi w czasie długich rozmów telefonicznych lub nudnych zebrań nieświadomie coś rysuje. Rysunki te odzwierciedlają zwykle nasz chwilowy stan psychiczny - radość, miłość, strach - i zdaniem psychologów służą do tego, by nie odpłynąć w trakcie monotonnej czynności. Dzięki gryzmoleniu uwaga cały czas koncentruje się na zebraniu czy rozmowie, a podświadomość może lekko sobie ulżyć. Czy nasze "ilustracje" coś znaczą? Popularne interpretacje sugerują, że rysowanie domków oznacza kreatywność i racjonalizm, figury geometryczne zdradzają rozwagę, a zakrętasy i okręgi - stłumione namiętności. Ludziki są rysowane przez osoby wesołe i optymistycznie nastawione do życia, a zwierzęta i liście - przez osobowości raczej powściągliwe.

9 z 9

materiały prasowe

"Kolorowy detoks głowy"

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Agora. "Kolorowy detoks głowy" do kupienia na Kulturalnysklep.pl

Więcej na ten temat: kolorowanki, kolorowy detoks głowy, psychologia, uważność

Wyborcza.pl

Nasze serwisy

"Kolorowy detoks głowy" [FRAGMENTY KSIĄŻKI I KOLOROWANKI DO ĆWICZEŃ]