11 najmądrzejszych filmów dla dzieci i młodzieży [GALERIA]

andob
Kacper i Emma - najlepsi przyjaciele

Kacper i Emma - najlepsi przyjaciele (mat. prasowe)

Festiwal Kino Dzieci rusza już w najbliższą sobotę. Z tej okazji mamy dla Was konkurs, w którym możecie wygrać dwuosobowy karnet na festiwal
1 z 12
"Sandra"

Nasze rekomendacje i zasady konkursu

Spośród wielu festiwalowych propozycji wytypowaliśmy 11 filmów, które wydają nam się najbardziej wartościowe i najciekawsze. Sprawdźcie, czy trafiliśmy w wasze gusta, a jeśli chcecie wygrać dwuosobowy karnet na festiwal, odpowiedzcie na pytanie:

Na który film, spośród naszych 11 propozycji, chcielibyście zabrać swoje dzieci (lub wybrać się sami) i dlaczego? Mamy do rozdania 5 dwuosobowych karnetów na festiwal, którymi nagrodzimy najciekawsze odpowiedzi.

Odpowiedzi wysyłajcie na adres: wysokieobcasy.pl@wyborcza.pl, w tytule maila wpisując: Kino Dzieci. Karnety będą czekały na zwycięzców w kasie kina Muranów w Warszawie. Na odpowiedzi czekamy do piątku do godz. 12:00, wyniki ogłosimy na naszej stronie i na Facebooku.

Oto nagrodzone odpowiedzi:

Chciałabym zabrać swoje dziecko na film ?Kacper i Emma?. Uważam, że film porusza bardzo ważne kwestie ? przyjaźni i radzenia sobie z nowymi sytuacjami. Dla małych dzieci ? nowe sytuacje są często bardzo trudne, a film pokazuje w sposób przyjazny z perspektywy dziecka, jak można sobie z tym radzić. Po obejrzeniu dziecko nie będzie czuło, ze jest samo z nowymi sytuacjami. (Anna Poteraj)

***

O festiwalu Kino Dzieci dowiedziałam się około miesiąc temu i z miejsca wykupiłam bilety na film, który koniecznie musimy zobaczyć - "Grufallo". Jest to jedyny seans kinowy absolutnie niezwykłej pod każdym względem historii. Pokazuje, że mała istotka może w mądry sposób przechytrzyć większego i bardziej niebezpiecznego. Przez tę fabułę historia kształci, nie tylko w dziecku, poczucie wielkiej mocy. Uczy rozwiązywania problemów głową, a nie ręką. To sama historia. Film i jego walory wizualne i dźwiękowe to drugie. Razem z zakochaną w Grufallo córką oglądaliśmy wersję EN, która powala niezwykłym dopracowaniem, detalami, mimiką i narracją. Córka, znająca historię na pamięć, bez problemu dubbinguje film, mimo to bardzo chcielibyśmy obejrzeć ten film w kinie. To zupełnie inne wrażenia dla dziecka, cała otoczka, ciemność, ogromny ekran i wyprawa, na którą szykujemy się 2 dni. Jak pisałam wcześniej, bilety na "Gruffalo" już mamy. Przy okazji jednak dobrze przyjrzałam się całej ofercie festiwalu i byłam zachwycona propozycjami. Bardzo chciałabym pokazać córce również inne filmy, bo filmy, sytuacje, zdarzenia, których jest świadkiem bardzo zapadają jej w pamięć i są potem bazą do uczenia jej, kształtowania. Poza tym wszystkim my (zwłaszcza ja) bardzo, bardzo lubimy Kino Muranów. (Marta Trepczyńska)

***

Chciałbym zabrać syna na film "Mecz życia". Uważam, że obejrzenie tego filmu sprawi, że syn nabierze przekonania, iż żadne przykrości losu nie mogą odbierać nam nadziei. Moje dziecko straciło ojca kilka m-cy temu (zginął w wypadku samochodowym) i doświadczyło równie mocnych przeżyć co bohaterka filmu. Mimo tego bardzo dzielnie znosi żałobę i taki film umocniłby go. (Ewa Skrzypczak)

***

Mój  syn przeszło rok temu zakochał się w historii "Gruffalo" - w księgarni w ręce wpadła mu ta książka i nie chciał jej już wypuścić. Zaśmiewa się do łez za każdym razem, kiedy czytamy o pypciu na nosie czy zjadaniu węża ze szczypiorkiem. 7 października mamy w domu podwójne święto - urodziny syna i męża. Ich wspólna wyprawa do kina na film "Mały Gruffalo" byłaby z pewnoscią wspaniałym prezentem. (Kasia Kurylak)

***

Filmem, który chcielibyśmy zobaczyć, jest "Nocturna". Przypomina nam filmy wydane na DVD w serii Mały Gutek (wszystkie mamy), np. "Sekret Eleonory" i "Sekret księgi z Kells". Animacja jest taka, jak lubimy - oryginalna, inna od wszystkiego, co znaliśmy. Muzyka - piękna, równie ważna, jak strona wizualna. Jest też dużo kotów i gwiazd, czyli to, co kochamy najbardziej I oczywiście historia, nie taka banalna, jak w telewizyjnych serialach. (Bożena Itoya)

2 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Jak sobie poradzić pierwszego dnia w przedszkolu

"Kacper i Emma - najlepsi przyjaciele" (5+) są ekranizacją bestsellerowej w Norwegii książki autorstwa Tor Age Bringsvaerd i Anne G. Holt. Przygody dwójki przedszkolaków przeplatane piosenkami i animowanymi fragmentami to opowieść o przyjaźni, ale i o trudnościach związanych z nowymi sytuacjami w życiu pięciolatków, takimi jak pierwszy dzień w przedszkolu czy poznawanie nowych koleżanek i kolegów.

Emma niedługo będzie świętować swoje piąte urodziny. Jest przekonana o tym, że to już najwyższy czas, by mogła dostać od mamy wymarzonego psa. Kacper właśnie przeprowadził się z rodziną do nowego domu i pełen obaw czeka na początek nauki w przedszkolu. Pierwszą osobą, którą tam poznaje, jest właśnie Emma - to dzięki niej ten dzień nie będzie dla niego taki trudny i okaże się początkiem wielkiej przyjaźni. Kacper i Emma oraz ich pluszowi towarzysze - Leo i Pani Królik - spędzają ze sobą każdą wolną chwilę. Dzięki wspólnym przygodom dowiadują się, czym jest przyjaźń i co to znaczy liczyć na pomoc najlepszego przyjaciela.

O reżyserze: Arne Lindtner Naess (ur. 1944) - z wykształcenia aktor. Występował w norweskich teatrach, produkcjach telewizyjnych oraz filmach. Od lat 80. jest reżyserem filmów i seriali, w tym wielu produkcji dla dzieci. Największą popularność w Norwegii przyniosła mu seria "Junior Olsen Gang", film "SOS Summer of Suspence" i ostatnio - przygody Kacpra i Emmy.


3 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Jak poradzić sobie ze śmiertelną chorobą

"Mecz życia " (10+) to norweski remake święcącego triumfy na festiwalach holenderskiego filmu "Nastolatki nie płaczą" (2012). Oba scenariusze opierają się na książce Jacques'a Vriensa. Niezwykła historia, która porusza temat radzenia sobie ze śmiertelną chorobą przez dzieci i dorosłych, a jednocześnie traktująca o sile stereotypów, które nawet w świecie wychowujących się w XXI wieku nastolatków bywają ograniczające.

Anja to niezwykle pewna siebie dziewczyna, która uwielbia grać w piłkę nożną. Jej kolega z klasy Jonas uważa, że nie jest to sport dla dziewczyn. Anja wykorzystuje swoje poczucie humoru, by udowodnić przemądrzałemu chłopakowi, że nie ma racji. Nastolatka nie traci energii i optymizmu, gdy zostaje u niej zdiagnozowana białaczka. Jej zaangażowanie w rozgrywki piłkarskie nie słabnie nawet wtedy, gdy jest w szpitalu. Jak bliscy poradzą sobie z chorobą dziewczynki? Czy Jonas pokona swoje uprzedzenia?

O reżyserce: Katarina Launing (ur. 1971) - pochodzi ze Szwecji, a studiowała reżyserię w Norweskiej Szkole Filmowej, ukończyła ją w 2000 roku. Od tego czasu wyreżyserowała kilka filmów krótkometrażowych, a swój pierwszy film długometrażowy Magiczne srebro (2009) zrealizowała wspólnie z Roarem Uthaugiem.


4 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dziecko zadaje sto pytań na minutę

"Niesforny Bram" (7+) to historia siedmioletniego chłopca, który jest bardzo podekscytowany tym, że zaczyna naukę w szkole. Myśli wiele o otaczającym go świecie, jest ciekawy wszystkiego i potrafi zadać sto pytań na minutę. Okazuje się jednak, że nowy nauczyciel ma zupełnie inny pomysł na naukę pierwszaków niż chłopiec. Czy Bram i jego wychowawca pokonają trudności i znajdą wspólny język?

To film szczególny ze względu na ciekawie zarysowaną relację między światem dorosłych i dzieci, a także konstrukcję filmowej opowieści.

Bram jest wyjątkowo ciekawskim chłopcem. Nie może usiedzieć w miejscu i ma głowę pełną pytań i pomysłów. Jego zachowanie nie stanowiło do tej pory problemu, ale sytuacja zmienia się od dnia, w którym chłopiec zaczyna naukę w szkole. Początkowo podekscytowany tym, że będzie to miejsce, gdzie dostanie odpowiedź na wszystkie nurtujące go pytania, z czasem zaczyna mieć problem z rutyną i zasadami panującymi w klasie. Jego wychowawca po wielokrotnym zwracaniu mu uwagi zaczyna tracić cierpliwość. Tak zaczyna się seria zabawnych nieporozumień między Bramem i nauczycielem, jednak dzięki zaangażowaniu i pomysłowości ich obu, a także rodziców chłopca pojawi się szansa na porozumienie i uczynienie ze szkoły miejsca, w którym Bram będzie się czuł szczęśliwy.

O reżyserce: Anna van der Heide (ur. 1978) - ukończyła wydział reżyserii w Akademii Teatralnej w Maastricht (Holandia). Filmem zajmuje się od 2006 roku. Zaczęła od seriali dla dzieci. "Niesforny Bram" jest jej pierwszym filmem długometrażowym.


5 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dziecko ma na siebie inny plan niż rodzic

"Felix" (9+) to opowieść o chłopcu, który marzy o tym, by zostać saksofonistą, jak jego nieżyjący tata. Jego planom kategorycznie sprzeciwia się mama. Woli, by poświęcił się on całkowicie nauce w renomowanej szkole, do której przyjęto go dzięki stypendium. Niezwykły przykład dziecięcego kina z Afryki, które bardzo rzadko gości na naszych ekranach.

Dla Felixa muzyka jazzowa to wielka pasja. Chłopiec marzy o nauce gry na saksofonie odziedziczonym po tacie. Dla jego mamy jazz niesie ze sobą poważne niebezpieczeństwa. Z jednej strony brak dobrych wzorców ze strony starszych kolegów muzyków. Z drugiej - brak możliwości koncentracji na nauce. Felix otrzymał właśnie stypendium w renomowanej szkole. Spotyka tam kolegów z bogatych domów, którzy na każdym kroku dają mu odczuć, że do nich nie pasuje. Kiedy ruszają przesłuchania do szkolnej orkiestry, chłopiec postanawia za wszelką cenę się do niej dostać. Decyduje się więc na codzienne ćwiczenia w tajemnicy przed mamą.

Film jest opowieścią o pasji, wierze w marzenia, ale przede wszystkim o trudnych czasem relacjach między rodzicami a dziećmi. W tle zaś słychać muzykę jazzową, która decyduje o niepowtarzalnym klimacie "Felixa".

O reżyserce: Roberta Durrant - zajmuje się produkcją filmową i reżyserią. Znana w RPA zarówno z kręcenia seriali, jak i filmów długometrażowych. Pracuje również w Londynie. Jej najnowszy film, czyli prezentowany w ramach Kina Dzieci "Felix", otrzymał wiele nagród na międzynarodowych festiwalach.


6 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dziecko nie ufa ludziom

"Wicher" (9+) to historia nastoletniej Miki, która z powodu problemów w szkole zostaje wysłana na wakacje do babci prowadzącej stadninę. Film o trudnych relacjach między pokoleniami, które poprawić może dzielona pasja i wspólny cel. W przypadku Miki i jej babci będzie to walka o niezwykłego konia o imieniu Wicher. Piękny wizualnie film to doskonały przykład dobrze zrealizowanego kina familijnego.

Mika nie przechodzi do następnej klasy. Szkoła wydaje jej się zupełnie zbyteczna, a dorośli nie rozumieją jej świata i problemów. Zdesperowani rodzice postanawiają wysłać córkę na wakacje do surowej babci - byłej mistrzyni jazdy konnej, która prowadzi stadninę i zajmuje się nauką jeździectwa. Tam Mika zaprzyjaźnia się z Wichrem - koniem, który podobnie jak ona wydaje się zagubiony i nie ufa ludziom. Tylko jej udaje się go oswoić. W ciągu kilku wakacyjnych tygodni Mika okrywa wielki talent i pasję do jazdy konnej, odziedziczone po babci. Wichrowi grozi jednak niebezpieczeństwo. Czy wnuczka i babcia mimo wielu nieporozumień będą umiały razem o niego walczyć? Czy uda im się wspólnie ocalić zwierzę?

O reżyserce: Katja von Garnier (ur. 1966) - absolwentka studiów z zakresu telewizji i filmu na Uniwersytecie w Monachium. Reżyserka filmów fabularnych, jurorka berlińskiego festiwalu filmowego (1999).


7 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dzieci ze sobą rywalizują

"Kacper i Emma - zimowe wakacje" (5+) to druga część przygód uroczej pary przedszkolaków znanej z filmu "Kacper i Emma - najlepsi przyjaciele". Podobnie jak w przypadku części pierwszej, kanwę scenariusza stanowią tu książki autorstwa Tor Age Bringsvaerd i Anne G. Holt.

Kacper i Emma, a wraz z nimi Leo i Pani Królik, spędzają ferie zimowe u dziadka dziewczynki. Wyjazd z domu oznacza tęsknotę za rodzicami i oswojenie się z nowym miejscem, ale bohaterowie przełamują początkowe obawy. Ferie okazują się wspaniałym czasem na naukę jazdy na nartach i zabawy w wybudowanym specjalnie dla nich igloo. Wszystko się zmienia, gdy pojawia się Peter (Piotr). Chłopiec jest świetny we wszystkim, co robi, ma wiele talentów, co bardzo imponuje Emmie. Kacper próbuje podjąć rywalizację. Czy to dobra droga, by zaimponować Emmie?

O reżyserze: Arne Lindtner Naess (ur. 1944) - z wykształcenia aktor. Występował w norweskich teatrach, produkcjach telewizyjnych oraz filmach. Od lat 80. jest reżyserem filmów i seriali, w tym wielu produkcji dla dzieci. Największą popularność w Norwegii przyniosła mu seria "Junior Olsen Gang", film "SOS Summer of Suspence" i ostatnio - przygody Kacpra i Emmy.


8 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dziecko boi się ciemności

"Nocturna" (7+) to przepełniona magią historia chłopca, który musi pokonać swój strach i stawić czoła wielu wyzwaniom, by rozwikłać zagadkę znikających gwiazd. Wyjątkowa animacja, która zabiera widzów w podróż po tajemniczym nocnym świecie. Film skonstruowany z pobudzających wyobraźnię kadrów i ilustrowany piękną muzyką zachwyca i wzbudza wiele pozytywnych emocji.

Tim bardzo się boi nocy i ciemności, ale to właśnie wtedy może robić to, co najbardziej lubi - obserwować światło gwiazd. Pewnego razu spostrzega, że jego ulubiona gwiazda zniknęła. Mimo strachu wychodzi na dach budynku, ale nadal nigdzie nie może jej znaleźć. Co gorsza, znikają również kolejne. Bohater postanawia rozwiązać tajemniczą sprawę. Wyrusza w niezwykłą podróż po nocnym świecie, który jest zupełnie inny niż ten za dnia. W niezwykłej wyprawie towarzyszyć mu będzie tajemniczy Pasterz Kotów, którego zadaniem jest pilnowanie spokojnego snu dzieci.

O reżyserach: Adria García (ur. 1978) i Víctor Maldonado (ur. 1978) - pochodzą z Hiszpanii, obaj zajmują się reżyserią i pisaniem scenariuszy filmowych. Współpracowali przy powstaniu znanego polskim widzom filmu "El Cid - Legenda o mężnym rycerzu" (2003). Nocturna jest pierwszym wyreżyserowanym przez nich długim metrażem.


9 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dziecko jest zastraszane przez kolegów

W "Twardzielach" (10+), jak często w filmach kierowanych do młodzieży, pojawia się problem przemocy wśród rówieśników. Nie jest to jednak pesymistyczne kino, a raczej opowieść o bohaterstwie, które tkwi w każdym zwykłym człowieku. Wyjątkowość Twardzieli polega na tym, że można w nim zarówno znaleźć przyczynę przemocy (a także braku reakcji na nią), jak i zrozumieć, że takiej sytuacji można się skutecznie przeciwstawić. Drogą do tego powinna być przyjaźń, szczerość i wspólne działanie.

Jedenastoletni Modulf jest superbohaterem. Tak o sobie myśli i z takim przeświadczeniem rusza codziennie do szkoły, w której jest zastraszany przez silniejszych uczniów. Nie stawia jednak oporu. Akceptuje to, ponieważ wydaje mu się, że jako superbohater uchroni od przemocy inne, słabsze od niego dzieci. Chce je osłaniać i przyjmować na siebie każdy cios i zaczepkę. Nikt z rówieśników tego nie zauważa. Dopiero nowa koleżanka z klasy daje Modulfowi do zrozumienia, że jego zachowanie nie jest dobrą drogą do tego, by stawić czoła przemocy. Wspólnie wpadają na pomysł, jak zmienić realia panujące w ich szkole.

O reżyserze: Christian Lo (ur. 1977) - ukończył studia z zakresu produkcji filmowej w Anglii. Wyreżyserował wielokrotnie nagradzane filmy krótkometrażowe dla najmłodszych, między innymi "Iver" i "Baluba Runa" (wyświetlane również w ramach sekcji Kino Dzieci: Norwegia). "Twardziele" są drugim po filmie "Rafiki" wyreżyserowanym przez niego pełnym metrażem.

poradzić


10 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy odchodzi bliski

"Moja mama jest w Ameryce i spotkała Buffalo Billa" (6+) to wyjątkowa animacja. Nie tylko ze względu na warstwę wizualną, ale i na temat dotyczący problemów w życiu dziecka i oswojeniu się z informacją o odejściu kogoś bliskiego. Film wielokrotnie nagradzany na festiwalach dla dzieci w niezwykły i dostosowany do wieku małych widzów sposób porusza tematy trudne, ale i niezwykle istotne.

Jeanem opiekuje się niania i zapracowany tata. Chłopiec nie wie, że jego mama nie żyje. Bliscy utrzymują go w przekonaniu, że jest w podróży. Aby prawda nie wyszła na jaw, przyjaciółka Jeana wysyła do niego pocztówki. Dziewczynka, podając się za jego mamę, opisuje wakacyjne przygody i pełne niesłychanych wydarzeń sytuacje. Jean rozpoczyna naukę w szkole - stawia czoła nowym problemom. Z czasem musi również oswoić się ze smutną prawdą o odejściu mamy. Film dla całej rodziny. Opowieść o relacjach między dziećmi i dorosłymi, przyjaźni i wyzwaniach stojących przed najmłodszymi.

O reżyserach: Marc Boreal - reżyser i producent. Mieszka i pracuje we Francji. Od początku kariery związany z produkcjami telewizyjnymi i filmami dla dzieci. Współpracował przy ekranizacji przygód "Tintina" i "Asterixa". "Moja mama..." to jego pierwsza animacja długometrażowa.

Thibaut Chatel - reżyser i producent. Od ponad dwudziestu lat szef założonej przez siebie firmy Torpedo realizującej reklamy i teledyski. Pracował przy wielu serialach animowanych. W 2003 roku założył Label Anim, która wyprodukowała między innymi film "Moja mama..."


11 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy tata wyjeżdża poza dom

"Podejmując ryzyko" (10+) to film o dziewięcioletniej Kiek, która ma wyjątkowy kontakt ze swoim tatą. Dziewczynka bardzo przeżywa jego wyjazd w niebezpieczne strony. Obawia się, że tacie może stać się coś złego, ale wpada na nietypowy pomysł, jak zmniejszyć ryzyko takiej sytuacji. Zabawna historia i wyjątkowa bohaterka sprawiają, że film to wspaniała rozrywka dla całej rodziny.

Kiek jest wyjątkowo bystrą i pełną energii dziewczynką. Uwielbia spędzać czas ze swoim tatą, ale najbliższe miesiące będzie musiała spędzić bez niego. Tata Kiek jest lekarzem i wyjeżdża na kolejną wojenną wyprawę, by pomagać rannym. Dziewczynka bardzo martwi się o niego i postanawia zrobić wszystko, by pomóc mu wrócić szczęśliwie do domu. Niektóre z jej pomysłów są zaskakujące i nietypowe, chociaż bohaterka jest przekonana o ich słuszności. Jej starania o to, by zmniejszyć ryzyko, że jej tacie coś się stanie, nie spotyka się ze zrozumieniem dorosłych i bywa źródłem wielu śmiesznych sytuacji. Film jest adaptacją książki autorstwa Marjolijn Hof.

O reżyserce: Nicole van Kilsdon (ur. 1965) - ukończyła dziennikarstwo. Studiowała też w holenderskiej Akademii Filmu i TV. Zaczynała od filmów krótkometrażowych, zajmuje się również produkcjami telewizyjnymi. Często sama pisze scenariusze do swoich filmów. Od 2006 roku zajmuje się głównie kinematografią dla dzieci.


12 z 12
mat. prasowe
mat. prasowe

Gdy dziecko odkrywa, że jest... wilkołakiem

"Alfie, mały wilkołak" (6+) to opowieść o chłopcu, który ma kochających rodziców i starszego brata, jednak czuje, że jest inny. Jego podejrzenia okazują się prawdą. Pewnej nocy chłopiec odkrywa, że jest... wilkołakiem. Pełna ciepła i niezwykłych przygód adaptacja pierwszej części serii książek autorstwa Paula van Loona. Opowieść o miłości, rodzinie i akceptacji.

Wychowujący się w zastępczej rodzinie mały Alfie przeżywa zaskoczenie, gdy w swoje siódme urodziny nagle przeistacza się w małego wilkołaka. Nie wie, co się z nim dzieje, i boi się wyjawić sekret rodzicom w obawie, że go nie zaakceptują. W dzień nieśmiały i spokojny chłopiec z nadejściem nocy zmienia się w małego wilczka - rozbrykanego, odważnego i nieco nieprzewidywalnego. Tylko starszy brat zna jego tajemnicę i pomaga mu ją ukrywać przed dorosłymi. Alfie, mały wilkołak porusza wiele ważnych tematów, takich jak inność, strach przed odrzuceniem, braterska miłość czy akceptacja samego siebie, a przy tym jest wspaniałym filmem przygodowym dla najmłodszych. Szczególne emocje może wzbudzić niezwykły kostium i charakteryzacja Alfiego zmieniającego się w wilkołaka - przygotowane z poczuciem humoru i dostosowane do dziecięcych wyobrażeń.

O reżyserze: Joram Lürsen (ur. 1963 ) - ukończył wydział produkcji oraz montażu w Akademii Filmowej w Amsterdamie. Reżyser filmów fabularnych, zdobywca wielu nagród (m.in. za film familijny "In Orange"). Jego film "All is love" był sukcesem komercyjnym w Danii. Historię Alfiego przeniósł na ekran po lekturze wraz ze swoimi dziećmi popularnej w Danii serii książeczek o małym wilkołaku autorstwa Paula van Loona.


Przewiń i czytaj dalej Wysokie Obcasy