To ona stworzyła po wprowadzeniu stanu wojennego „damską grupę operacyjną” – zespół w składzie: Joanna Szczęsna, Anna Dodziuk, Anna Bikont, Zofia Bydlińska, Małgorzata Pawlicka, Ewa Kulik, który opracował struktury i strategie działania dla podziemnej „Solidarności” w Warszawie oraz wydawał regularnie „Tygodnik Mazowsze”.

W czasach, gdy na kupno farby drukarskiej trzeba było mieć pozwolenie partii, papieru nie było, telefony nie działały, a za czytanie niewłaściwej literatury można było wylądować w więzieniu, potrafiła zorganizować ogólnopolską siatkę informacyjną i redakcję gazety, która co tydzień trafiała do dziesiątków tysięcy czytelników w całej Polsce dzięki zaangażowaniu ludzi kolportujących nielegalną prasę.

Sama pisała do „Tygodnika Mazowsze” pod pseudonimem „Paweł Hofer”.

Wcześniej czasowo wydalono ją ze studiów za udział w strajkach studenckich w 1968 roku. W ciągu następnych kilku lat wiodła zwyczajne życie, pracując w banku, ucząc angielskiego i wychowując małe dziecko. Jednak kiedy w 1976 na zaproszenie Jacka Kuronia dołączyła jako tłumaczka do szwedzkiej ekipy telewizyjnej, tworzącej program o życiu robotników, ich wypowiedzi skłoniły ją do przyłączenia się do opozycji demokratycznej.

Początkowo pisała do „Robotnika” – pisma wydawanego przez środowisko Komitetu Obrony Robotników, potem została korespondentką „Daily Telegraph”, relacjonując wydarzenia z Polski. Więcej niż 25 razy przeszukiwano jej i jej męża Witolda mieszkanie, grożono wyrzuceniem córki z przedszkola, a ją samą zwolniono z pracy.

Kiedy nocą z 12 na 13 grudnia 1981 redaktor naczelny „Tygodnika Mazowsze”, pisma regionalnego „Solidarności” (właśnie miał się ukazać jego pierwszy numer), w proteście przeciwko ogłoszeniu stanu wojennego odebrał sobie życie, Helena Łuczywo przejęła stery i – ukrywając się – prowadziła podziemną kontynuację oficjalnego „TM”, dzięki której obok innych podziemnych inicjatyw „Solidarność” mogła przetrwać najtrudniejszy okres.

W 1989 roku brała udział w obradach Okrągłego Stołu w zespole ds. mediów. W tym samym roku stała się współzałożycielką i zastępczynią redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”, a potem objęła stanowisko wiceprezesa zarządu Agory SA.